Honduras > Roatan (Bay Islands)

Hi!!

Eerst even; SORRYSORRYSORRY! We hebben gewoon al bijna 3 weken geen blogbericht meer geplaatst... Dat moeten we dus nu echt even goedmaken :) De afgelopen weken zijn super geweest! Ons laatste bericht ging over El Tunco en ons 'surf'avontuur. Bedankt voor de leuke reacties! Vanuit El Tunco zijn we met het openbaar vervoer weer naar San Salvador gereist. We kijken na al die busritjes niet meer op van de voor Nederlandse begrippen rare situaties. Zo stonden we bijvoorbeeld langs de weg op de bus te wachten met naast ons een man die met echt een enorm kapmes een komkommer stond te schillen. Daar kom je ook gewoon de bus mee in.. haha. Maar goed, we kwamen in San Salvador aan en we regelden daar meteen de rechtstreekse bus naar Honduras. De volgende ochtend vertrokken we. Het was een mooie tocht, het binnenland van Honduras zag er spectaculair uit. Gelukkig dat het uitzicht mooi was, want in de bus werden de engste films gedraaid. Toch bizar hoor, het maakt ze hier ook niet uit of er kleine kinderen in de bus zitten. 7 uur later kwamen we aan bij ons eindpunt, San Pedro Sula. Hier zijn we een paar dagen gebleven voordat we de boot naar de Bay Islands namen. Dat waren eigenlijk een paar dagen te lang, want we vonden het echt een verschrikkelijke stad. We zaten heel centraal, maar behalve fastfood-restaurants was er vrij weinig te zien. Gelukkig hadden we TV waar we live Feyenoord- PSV op konden kijken. Dat gaf ook wat competitie tussen ons ;) Alex schreeuwde de ruiten er bijna uit toen zijn ploegje scoorde...!!

Op maandag de 17e namen we de bus naar La Ceiba. Vanuit deze kustplaats vertrekken de boten naar de Bay Islands. We hadden gelezen dat Roatan het mooiste eiland is en het meest te bieden heeft. We namen dus de ferry daar naar toe. Het was een misselijkmakend tochtje en toen we eindelijk aankwamen was het al donker. De haven ligt in Coxen Hole en naar West End (waar veel hotelletjes en restaurants zitten) was nog 12 km. We hadden een reservering lopen bij een goed aangeschreven hotel, maar we waren een dag eerder dan gepland. Toen we er aankwamen kregen we te horen dat het (ineens!) helemaal volgeboekt was... Onze reservering was ook helemaal niet bekend. Er zat niets anders op dan met onze backpacks op de rug op zoek te gaan naar een ander hotel. Dan is het toch balen dat het al zo laat is. Gelukkig waren de mensen daar heel vriendelijk en werd er van alle kanten hulp aangeboden. We namen met het eerste de beste jeugdherberg genoegen. 's Avonds zijn we naar een bar gegaan, en de Jamaicaanse sfeer kwam ons tegemoet. "No shirt, no shoes, no problems" Heel gezellig daar! Na een korte nacht zijn we 's ochtends al vroeg op zoek gegaan naar een ander hotel. Bij daglicht zagen we namelijk dat het strand er niet echt heel breed was, al zag het water er al wel super mooi uit! We wilden eigenlijk ook wel graag een hotel wat iets rustiger lag. Jammer genoeg hadden we niet zo heel veel keus in West End, want het was echt topdrukte. Net voordat we moesten uitchecken, vonden we op internet een hotel wat ons wel aansprak. Na even bellen wisten we dat daar gelukkig wel plek was. Het lag namelijk op een ander stuk van het eiland, Sandy Bay. Met een mini-busje konden we ernaar toe reizen. We werden vriendelijk ontvangen door de Amerikaanse eigenaresse en het strand en de zee zagen er heel mooi uit. Zoals we het eiland ook hadden voorgesteld. We trokken snel onze zwem- en snorkelspullen aan. Na 5 min. daar met blote benen rond te hebben gelopen, kwamen we er echter achter dat het daar vol 'No-See-Ums' zit: zandvliegen die je niet ziet, maar je voelt ze aan alle kanten bijten.... echt verschrikkelijk!! We waren blij dat we even het water in konden vluchten. Het water zag er heel helder blauw uit, maar het was er erg ondiep. De bodem zat vol waterplanten en daar was bijna niet over heen te zwemmen. Daar snorkelen viel dan dus ook erg tegen. We bedachten dat we maar iets anders moesten gaan doen. We besloten om een scooter te huren en daarmee konden heel relaxt het eiland verkennen. Roatan is heuvelachtig en daardoor heb je onderweg heel wat mooie uitzichten. We hoorden al snel dat er er nog een paradijselijk stuk strand was, West Bay. Met onze scooter reden we er heen, en paradijselijk is echt niet overdreven. Wat een lichtblauwe zee en wit strand ligt daar!! We waren meteen verkocht en we wilden dan ook een hotel voor een paar dagen daar boeken. Hoewel de hotels daar heeeel duur zijn (er komen daar ook eigenlijk alleen maar toeristen met cruiseboten aan), vonden we net voor het einde van het strand een betaalbaar appartementje. Twee nachten later zouden we daar naar toe verhuizen.

In de tussentijd hadden we nog iets heel spectaculairs op het programma staan. Op Roatan zit namelijk een resort waar je met dolfijnen kan snorkelen, dat moesten we gewoon doen!! Van 3 tot 5 uur gingen we naar de dolfijnen toe. Het resort heeft 16 dolfijnen die in een afgesloten deel van de zee leven. De meesten zijn er geboren en, hoewel ze het wel kunnen, zwemmen ze er niet weg. Ze houden van het contact met mensen. Het eerste halfuur dat we in het water bij de dolfijnen waren, kregen we een kennismaking. Een trainster liet ons een dolfijn van dichtbij zien. Hij heette Ronny en het was een ondeugende en actieve dolfijn. Ze liet hem wat trucjes doen en we konden hem aaien. Natuurlijk was er ook het bekende foto-momentje, waarbij we een kus van de dolfijn kregen. Ronny is alleen gek op vrouwen en in plaats van een ' gewone kus' kreeg Lot een tongaanbod!! Ehh, nee bedankt... Verder was Ronny heel lief en we voelden ons helemaal op ons gemak. Gelukkig, want niet veel later gingen we snorkelen tussen de 16 dolfijnen. In de buurt van een trainer doen ze eigenlijk alles wat ze moeten doen (voor de vis), maar zodra de trainers weg zijn, gedragen ze zich weer zoals ze ook in het wild zouden doen. Het halfuur snorkelen dat we hadden, was dan ook een heel andere ervaring. Even spannend ook wel, omdat het water niet heel helder was en voordat je het wist kwam er een dolfijn op je afgezwommen. Toch grote beesten! Het was heel bijzonder. Je kon de dolfijnen aaien, kijken hoe ze met elkaar spelen, en ook hadden we snel in de gaten dat ze het leuk vinden om met jou te spelen. Zodra je wat zeegras in je hand pakte, kwam er in no-time een dolfijn naar je toe om het gras te pakken en weer naar je terug te brengen. Het was eigenlijk precies zoals een hond de bal voor je haalt als je hem weggooit. Je had echt contact met ze. Zo leuk!! Het was dan ook jammer toen we weer gingen, maar onvergetelijk zeker! We zijn ook blij met de foto's. Hoe vinden jullie ze?

Na een paar dagen aan Sandy Bay te hebben gezeten, maar voornamelijk met de scooter te hebben rond gereden, vertrokken we naar West Bay. Daar hadden we een paar dagen snorkelen en strandliggen gepland. Geen zandvliegen meer!! De eerste dag kregen we echter tropische regen en wind en dan kun je echt niks meer doen. GGGRRR, dat was zo balen! Onze laatste dag was gelukkig wel weer goed en konden we eindelijk snorkelen. We hadden een onderwatercamera gekocht en deze was zo volgeschoten... Overal bijzondere vissen en kleurrijk koraal. We zagen zelfs inktvissen! Gelukkig waren deze nog niet erg groot en agressief. Het water was ook helder en we konden een heel eind de zee in zwemmen. Zo'n 12 meter hebben we wel naar benee gekeken. We hebben ook nog gezocht naar zeeschildpadden, maar deze zijn we jammer genoeg niet tegengekomen. Volgende keer beter! Het waren toch 8 onvergetelijke nachten geweest op dit tropisch paradijs! Maar we moesten wel weer verder en de boot bracht ons weer terug aan wal. In La Ceiba kregen we het idee om te vliegen naar Belize. Het zou ons flink wat reistijd besparen in de bus en boot. Het zou ook niet zoveel duurder zijn dan over land te reizen. Toen we onze ticket naar Belize hadden geboekt op een NL-site dachten we dat het geregeld was. De avond voordat we zouden vertrekken kregen we echter een mail dat de tickets niet geregeld konden worden! We probeerden in alle haast via een buitenlandse site de tickets alsnog te regelen. Dit luktte gelukkig! Dus de volgende dag vlogen we van La Ceiba naar San Pedro Sula in 20 minuten. De busrit duurde 4,5 uur. Het was een vliegtuigje voor maar 50 man en het had 2 propellers. De vlucht viel eigenlijk heel erg mee, bijna geen turbulentie gehad. Daarna door naar San Salvador, helemaal de verkeerde kant op, maarja dat kon niet anders. Het derde vliegtuig bracht ons naar Belize-city. Belize is een land, ongeveer even groot als Nederland, waar ze Engels praten. Dat is wel even een verademing na al dat Spaans! Het is er tropisch warm en er liggen voor de kust een aantal mooie eilanden waar je goed kunt snorkelen. Verder wonen er maar 300.000 mensen in Belize, niet erg druk dus hier. Onze volgende blog vertelt jullie wat we allemaal in Belize hebben beleefd. Tot snel en we hoorden dat jullie ook mooi weer hebben gehad? We hadden wat zon, wat we niet nodig hadden, naar jullie gestuurd...

Liefs Lot en Alex