Paracas/ Ballestan Islands

Hi! Hier zijn we met het vervolg op de cliffhanger van onze vorige blog....

Natuurlijk weer eerst met de bus vanuit Nazca naar Paracas moeten reizen. Dit is een kleine kustplaats vlakbij Pisco. De busstop was voor een hotel dat ook aan het strand lag en niet te duur was, dus ideaal! Ook konden we daar meteen een trip regelen naar de Ballestan Islands. De eilanden worden ook wel de "Poor man´s Galapagos Islands" genoemd. Een mooie beschrijving voor ons ;) We vertrokken om 8 uur met een supersonische speedboot richting de eilanden. Onderweg kwamen we langs een soort Nazcalijn, alleen dan in het Nationale Park van Paracas. Het leek op een kandelaar en was getekend op een zandduin. Omdat het daar nooit regent en de duin de tekening beschermt tegen de wind, bestaat het al honderden jaren. Wie het heeft gemaakt is nog niet ontdekt. Maar de Alien-theorie vinden wij een beetje onwaarschijnlijk. Een andere theorie was dat piraten het hadden gemaakt. Het zou de plattegrond zijn waarmee je een verborgen schat kan vinden. Wij vonden de laatste theorie het meest voor de hand liggend. Inca of pre-Inca´s hebben de lijnen gemaakt. Beslis zelf maar... Maar goed, we gingen verder op weg naar de eilanden. Deze lagen zo´n 30 minuten varen van de kust. Onderweg zagen we al erg veel vogels naast ons vliegen, duikend naar vis. De eilanden doemden langzaam op, uit de mist waarin ze verscholen lagen. Erg spookachtig alla "Pirates of the Carribean". Veel rotsen met daarop ontzettend veel vogels!! Verschillende soorten vogels leven daar dicht op elkaar. Pelikanen, Peruvian Boobies (wij hebben de naam niet verzonnen), Pinguïns!!! gieren en nog een paar andere soorten waarvan we de naam vergeten zijn. Maar het leukst vonden wij de zeeleeuwen die daar in het wild leven. Ze liggen overal! Op het strand te zonnen, op de rotsen (hoog!!), dat je je afvraagt hoe ze er op komen. Gelukkig zagen we even later een zeeleeuw uit de zee op een rots springen. Daarna wurmde hij zich beetje bij beetje verder omhoog. Meteen onze vraag in reallive beantwoord! Onze gids wilde ons iets leren over de zeeleeuwen. Hij gaf aan hoe wij konden zien of een vrouwtjes zeeleeuw zwanger was. Dat was niet zo moeilijk bleek later, want ze zijn altijd zwanger!! Vanaf dat ze 2 jaar zijn kunnen ze jongen krijgen. Zodra de bevalling is gebeurd (na 11 maanden draagtijd) worden ze weer direct bevrucht. Ze kunnen wel maximaal één jong ter wereld brengen per keer. Na anderhalf uur "ooooh" en "waaaauuwww"! te hebben gezegd, gingen we weer terug naar de kust. De wind trekt daar namelijk in de loop van de ochtend flink aan en de zee wordt dan erg wild.

Na de tocht gingen we naar het strand bij het boulevardje van Paracas. Daar schrokken we ons wild, want daar lag een dode zeeleeuw op het strand! Die lag er al een tijdje....ach germ! Alex is een stukje verderop nog wel even de zee ingegaan, maar ik bleef lekker zonnen onder de parasol. De zon is hier namelijk ontzettend heet! Het was erg druk op het strand, maar wel gezellig. Grote families zaten samen te eten (hele borden rijst met kip). Trouwens allemaal met hun kleren aan, waar ze ook mee zwemmen. Geen bikini gezien. Toen we daarna terug gingen naar het hotel bleek ineens dat we huisdieren hadden in de kamer. Ons bed zat namelijk onder de larven!!! Ook in de kussens was het een gezellige boel. Dat was daar blijkbaar normaal, want de eigenaar keek er niet raar van op. Hij klopte op het bed, blies nog een keer stevig en klaar was Kees. We waren er dus niet rauwig om dat we de volgende dag zouden gaan. De volgende bestemming zou Lima worden en we hadden zin om daar ons Oud en Nieuw te vieren.

Hasta luego!

Charlotte en Alex