Manaus: In het Ecopark dag 3

Vandaag zijn we gaan Piranhavissen! Na een goed ontbijt stapten we met onze gids en drie reisgenoten een bootje in en vaarden we de Amazonerivier op. Dit blijft indrukwekkend! Vanuit de boot zijn we continu om ons heen aan het kijken, zoekend naar dieren in of rondom het water. Vogels zijn het best te zien. Zo zagen we een groepje gieren die in een boom hun vleugels aan het drogen waren. Ze deden ons denken aan de gieren uit ´Junglebook´, maar dan iets minder vriendelijk. Op een gegeven moment kwamen we aan bij ons ´vis-stekkie´. De gids had een tip om snel piranha´s te vangen: Gewoon je vinger even in het water houden... wat een grapjas! Ieder kreeg een simpele hengel, een stok met draad met een haakje, en een handvol stukjes vlees. Nu vissen maar! Het aas hing nog maar een seconde in het water en je voelde meteen dat er aan gebeten werd. Zodra je iets voelde moest je met een ruk je hengel uit het water halen, vaak zag je dan je haakje zonder vlees weer boven komen. Die beestjes bijten 2x per seconde, dat is dus aardig snel. We waren onder de indruk van de snelle vangst van onze gidsen, het was dus wel te doen! Charlotte bleek een vistalentje te zijn. Al gauw haalde ze de ene na de andere vis naar boven. Ik (Alex) zag steeds een leeg haakje boven komen, als het van mij afhing waren we allang verhongerd in de Jungle zonder eten. De gids kwam de piranha´s van de haak af halen, ze hebben namelijk veel scherpe tandjes, daar wil je niet mee in aanraking komen! We gingen al bijna weg, toen ik nog een stukje vlees het water in deed, de laatste kans op succes.... En jahoor! Ik had beet!! Met onze mooie buit vaarden we naar de locals die onze vissen gingen wokken in de pan. Het gaf een goed gevoel om die visjes te zien bakken, ´We can survive in de Amazone!´ Een leuke bijkomstigheid, ze smaakte eigenlijk best goed, alleen niet zoveel vlees per visje en veel graten.

Later in de middag zijn we weer de Jungle ingegaan, dit keer stond de tocht in het teken van ´Survival´. Behalve uitleg over de verschillende bomen en planten, kregen we demonstraties over hoe je vuur kan maken (zonder lucifers) en hoe je een val kunt neerzetten om dieren mee te vangen. Er werd een val geshowd zoals je die uit een film kent: een dier loopt tegen een touwtje aan, en hup daar schiet een pijl in het diertje,  heel effectief dus! Zelf hebben we ook nog geoefend met een blaaspijp. Ging best aardig.. Tijdens de wandeling deden onze gidsen hun best om nog wat dieren te laten zien. Het bleef helaas niet bij een leuke ´Woody Woodpecker´ (Charlotte). Ze vonden een hol waaruit met een lokstokje een vreselijk grote spin uit tevoorschijn kwam! Hadden wij even geluk, het was ook nog eens de grootste spin ter wereld! (Zie foto). Familie van de Tarantula, alleen net wat groter nog! Deze eet ook vogeltjes, maar is niet dodelijk voor de mens. Deze past niet in de stofzuigslang (Josian). Charlotte kreeg een lichte paniekaanval: Hoeveel van deze holen waren wij al wel niet voorbij gelopen, aargh! Aan de spin werd nog een grote verse worm gevoerd, dat was het einde van de show! Maar de show ging 10 meter verder op gewoon weer verder, want daar vonden we het mannetje van dezelfde soort, jeeh! Als afsluiting van de tocht gingen we nog een voor een over een loopbrug, die toch wel een paar meter boven de grond hing.

Avontuur genoeg in de Amazone!