Van Rio Branco naar Peru

We zouden de bus om 6:30 gaan pakken en met onze backpacks en gewone rugtas gingen we met de taxi naar de busterminal. Erg goed geregeld, we konden zo instappen. We hadden alleen niet in de gaten dat je een vaste plaats had gekocht in de bus, dus werden we vriendelijk in het Portugees verzocht om op onze eigen plaatsen te gaan zitten, terwijl de bus half vol was. Maar goed, op weg naar Peru! Het eerste stuk wegdek naar Brasileia was erg heuvelig en veel hobbels. Een ritje houten achtbaan in de Efteling is er niets bij haha. Slapen lukte toch nog wel (altijd he ;)) Drie en een half uur later, kwamen we aan bij het busstation in Brasileia. We hadden gelezen dat we daar naar de ´federal policia´ moesten om onze exitstempel van Brazilie te halen. We voelden ons heel erg toeristisch met onze grote backpacks in dat kleine dorpje. Al gauw stonden er dan ook 8 taxichauffeurs om ons heen die grote bedragen vroegen om ons te brengen waar we maar wilden. Op dat moment kwam een Braziliaanse jongeman naar ons toe, Wallace, die perfect Engels sprak. We waren blij verrast! Hij bleek leraar Engels te zijn en was erg enthousiast om ons te zien. Zelf stond hij namelijk ook op het punt om te gaan backpacken. Wallace hielp ons de prijs 40 real naar 10 real te krijgen. Ook schreef hij in het Portugees op wat we moesten zeggen bij de politie. Super aardig! Bij het politiebureau aangekomen, bleek dat alle moeite voor niets was geweest.....er werd ons verteld dat sinds een paar maanden de stempel in Assis Brasil te halen is. Dat ligt precies op de grens bij Peru, 135 km verder. Dus, wij weer terug naar het busstation en geregeld dat we snel weer mee konden naar Assis Brasil. We hoefden maar een half uurtje te wachten. Tijdens het wachten werden we aangesproken door twee Portugese vrouwen van boven de 50. Zij waren op weg naar Assis Brasil en zouden ook naar Peru gaan. Een van de vrouwen was van Duitse afkomst en kon goed Engels. Ze stelden voor om samen te reizen, omdat dat een stuk gemakkelijker zou zijn. Inderdaad, want zij bleken als tolk onze redding te zijn! Aangekomen in Assis Brasil konden zij de weg vragen naar een hostel, kregen we korting in het hostel (voor 16 euro geslapen), regelden zij voor de volgende dag een taxi naar de grenspost, zorgden ze dat we ons geld konden wisselen in Peru voor een goede koers en als laatste regelden ze ook nog eens een goedkope taxi naar Puerto Maldonado (Peru). Dit ligt 350 km verderop en er rijden geen bussen op dat stuk. Wat een service!!! Als we het zelf hadden moeten regelen was het toch veel lastiger en duurder geweest. De vrouwen waren onze reddende engelen, wel toevallig want het waren twee nonnen! :) Het enige probleem wat we tegenkwamen (en waar zelfs zij ons niet mee konden helpen) was een vervelend mormel die bij de grenspost van Peru werkte! Officieel zouden we 90 dagen toegang kunnen krijgen om als tourist door Peru te reizen (GRATIS!!). Maar deze meneer wilde daar geld voor hebben. Hij gaf ons maar 30 dagen toegang en bod ons de andere dag voor 1 dollar per dag aan. :S We zouden nog liever ons geld in de vuilnisbak gooien dan aan zo´n uitbuiter! We zouden dit wel regelen bij de Ambassade in Lima of Cusco.

Puerto Maldonado

De weg naar Puerto Maldonado vanuit Inapari (grenspost Peru) begon goed. De weg was van asfalt en we konden goed doorrijden. Afgezien van een paar koeien op de weg kwamen we weinig verkeer tegen. Dit veranderde toen we op de helft waren... De weg werd van zand en stenen en ze waren ook overal bezig met het aanleggen van een asfaltweg. We moesten vaak wachten voor vrachtverkeer en tegemoetkomend verkeer (er kon maar aan een kant van de weg gereden worden). Tel daar bij op dat het 40 graden buiten was, we met z´n vijven in de auto zaten zonder airco (lekker knus), dan weet je dat het iets minder prettig was. De rit duurde ook ineens een heel stuk langer. Het was een opluchting toen we de auto uit mochten. We moesten de ´Madre de dios´ rivier over met een pontje. Daar kon één auto op en dan was het vol. Aan de overkant van de rivier reden we Puerto Maldonado binnen. De mensen zien er in Peru echt heel anders uit dan in Brazilië. Dit begon al bij de grenspost. Wat een schattige kleine propjes zijn het toch! :) Alex voelt zich hier een reus. Ook het plaatsje ziet er heel anders uit. Er rijden hier Tuctuc´s en bijna niks is geasfalteerd. We hadden al een hotel uitgezocht uit ons ´Footprint´boekje, een soort Lonely Planet, een bijbel voor backpackers. Het was erg confortabel!

Vanuit ons hotel zijn we gaan kijken hoe we het beste naar Cusco konden reizen. We hadden het idee dat het met de bus goed te doen zou zijn. Uit ervaringen van anderen, waaronder die van de nonnen, werd de reis naar Cusco per bus ons afgeraden. De weg gaat door bergachtig gebied, Cusco ligt op 3000 meter, de wegen zijn smal en liggen naast diepe afgronden. Aangezien het nu ook nog eens regenseizoen is, zou dat betekenen dat de weg erg glad zou zijn en we er minstens 40 uur over zouden doen. Snel zijn we maar gaan kijken naar een vliegticket naar Cusco. De prijs viel ons tegen, maar we hadden weinig keus. Voor een vlucht van 35 minuten, 130 euro betalen is toch best een beetje jammer... Toch hadden we heel erg veel zin om naar Cusco te gaan (Machu Picchu!!). Dat we er snel zouden zijn maakte het weer goed!