Tour door Costa Rica

Hey, daar zijn  we weer!! En wat hebben we veel te vertellen... (zoals beloofd doen we dat natuurlijk ook uitgebreid) Pfff: zelf moeten we wel weer even nadenken wat we de afgelopen tijd gedaan hebben :) Even beginnen bij het begin.

4 februari> Toen zijn we Costa Rica binnen gevlogen. Voor ons een heel ander land dan Peru en Ecuador. Een heel ander volkje wat er rond liep, hoge prijzen en we kwamen er al snel achter dat Costa Rica niet heel makkelijk zelf te bereizen is. De hoofdstad, San Jose, vonden we niks aan. Geen leuke sfeer, beetje een smoezelige stad. De eerste plaats waar we ons niet erg veilig voelden. 's Avonds zag je bijvoorbeeld prostitutie en we werden aangesproken door wazige figuren. Ook ons 'hotel' waar we de eerste nacht sliepen werd afgesloten door twee traliesdeuren met bewaker. Het was een soort youthhostel waar we een slaaphol aangeboden kregen voor 35 euro en de badkamer moest gedeeld worden met de hele bovenverdieping....Het volgende hotel waar we sliepen was ook niet heel goed, maar we kregen wel meer voor ons geld. Wel zaten we mooi in het centrum waar we veel informatie konden inwinnen. Binnen 2 dagen hadden we een tour door Costa Rica geboekt. We wilden namelijk in korte tijd een aantal hoogtepunten bezoeken en op eigen houtje zou dat niet heel gemakkelijk gaan. Het overzichtskaartje staat op onze vorige blog.

7 februari> Onze tour ging van start naar Corcovado. We moesten vanuit San Jose om 5 uur 's ochtends met het openbaar vervoer naar Palmar North reizen (overvolle bus; kinderen sliepen op mijn schoot...) Op het busstation van Palmar North werden we door een taxi opgewacht en werden we naar de opstapplaats voor de boot gebracht. Wat wij dachten dat een gemoedelijk bootritje zou worden, werd echt een zware tocht. Het begon nog kalm op een mooie rivier, maar waar de rivier overging in zee moesten de reddingsvesten aan....De zee was woest!! De golven sloegen van alle kanten het bootje in. Goed drie kwartier later kropen we doorweekt het strand van 'Drake Bay' op. We sliepen 3 nachten in de Mirador lodge en we hadden een druk programma. De eerste avond zijn we een night tour gaan doen en zagen we allerlei insecten (wat nu minder spannend klinkt dan dat het was). Het was al nacht toen we terug waren bij het hotel en we hadden maar een paar uur om te slapen. Vroeg in de ochtend vertrokken we namelijk om te gaan snorkelen. Vanuit Drake Bay gingen we met de speedboot naar Caño Island. Met ongeveer 6 mensen gingen we in een baai ter water. Warm water nog wel! Dit was echt een super plek om te snorkelen, want we zagen heeeeeel veel gekleurde vissen, haaien (white tipped reef shark) en sea turtles. Wat we niet zagen, maar wat erg pijnlijk bleek te zijn, waren de vele kwallen die er rondzwommen. Ik (Charlotte) zat al gauw onder de slierten die een soort littekenachtige plekken op o.a mijn arm hebben achtergelaten. Een leuk aandenken ;) Na een lunch op het eiland zijn we nog op een andere plek gaan snorkelen. Gelukkig geen kwallen meer, maar ook wat minder dieren in de zee. Toch was de snorkeltrip zeker de moeite waard. Met de zeeschildpadden zwemmen gaat echt niet vervelen. Hoewel we moe waren van alle actie, hadden we nog een leuke avond in de lodge. We hadden een stel uit Zweden leren kennen waar het meteen mee klikte. Kletsen en kletsen tot in de late uurtjes. Voor ons gevoel duurde de nacht erg kort, want we moesten ook de volgende dag weer vroeg op. We gingen naar het nationaal park van Corcovado. Eerst met de boot naar de ingang van het park en daarna een 5 uur durende hiking-tocht, met gids. We zagen een miereneter hoog in de boom, een paar apen, een slang, krokodil, bull-shark, veeel vogels en wat spinnen. Een erg geslaagde tocht door een mooi park en we hadden ook nog eens lekker weer! 's Avonds waren we weer aan het kletsen met Björn en Elsa en we vonden het jammer dat we de volgende dag een andere richting op zouden gaan. Zij zouden een week aan het strand gaan liggen en wij gingen naar Turtuguero. Zij werden enthousiast over onze reisplannen en we besloten om te proberen samen te reizen, dat was nog eens een leuke verassing!! De volgende dag gingen we terug naar San José. Vroeg naar bed want de volgende dag zouden we weer om 6 uur 's ochtends worden opgehaald bij ons hotel, voor de trip naar Tortuguero.

11 februari> We stonden met al onze spullen keurig om 6 uur voor het hotel te wachten op ons vervoer. Toen werd het later en later en om half 7 hebben we onze reisagent maar uit z'n bed wakker gebeld. Het hotel (die het vervoer regelde) was ons vergeten op de lijst te zetten. Gelukkig werden we snel door een taxi opgehaald om het busje in te halen. Die stond aan de kant van de weg te wachten op ons. Gelukkig nog gehaald dus... Het was een Nederlands onderonsje in de bus, want we waren met 6 man sterk. Het laatste stuk naar het hotel toe moest per boot, want er zijn daar geen wegen, alleen kanalen. De omgeving was weer totaal anders dan wat we tot nu toe gezien hadden. We voelde ons een beetje in de "Fata Morgana" in de Efteling, in het begin stuk waar je in het oerwoud vaart. Onze gids was heel bekwaam en wist echt alles!! over de omgeving. Dat had als nadeel dat hij 24 uur per dag aan het praten was en hij had geen megafoon nodig.... Hij had gestudeerd in de VS en had een aantal stopwoorden aangeleerd denken we: biologically, scientifically, particullarly. Als het maar eindigde op -ly, gebruikte hij dat 10x per zin. Dat vormde de basis voor veel grappen en grollen onder de Nederlanders... Vooral het gezellig gekke Weertse stel Marc en Jessica (hopelijk hebben jullie nog iets aan de foto's op de site) maakte de 3 dagen daar erg leuk. De dag dat we aankwamen was het super lekker weer en de omgeving van de lodge was erg mooi. De volgende dag zouden we een boottocht gaan maken, door de kanalen, om half 6 in de morgen. Het regende echter heel de nacht en ochtend heel erg hard, dat de boottocht een uurtje werd uitgesteld. We konden gelukkig poncho's lenen! We zagen we vogels (ver weg in een boomtop, hoe die gids dat zag snappen we nog steeds niet) en wat slapende apen. 's Middags gingen we op wandeltocht door het bos wat naast de lodge lag. Door de regen was het pad een en al modder geworden (gelukkig konden we laarzen lenen). Daar zagen we nog een paar van die felgekleurde kikkertjes, erg gaaf! We hadden ook geluk dat er wat apen rustig aan het eten waren een aantal meter boven ons in de bomen. Van zo dichtbij hadden we ze nog niet gezien!! Daarna nog lekker in het zwembad gelegen en weer een geweldig avondmaal gehad. Het eten was daar namelijk super goed! Na de tweede nacht moesten we al weer onze spullen pakken voor de reis naar La Fortuna (waar de Arenal vulkaan te zien is). Daar waren onze Zweedse vrienden al op ons aan het wachten. Eerst weer met de boot door de kanalen en daarna met de bus op weg naar onze volgende bestemming. Afscheid genomen van de Weertenaren waarna we na 5 minuten een lekke band kregen. Gelukkig zat er 200 meter verder op een garage, weer een mazzeltje dus. Dit alles gebeurde op vrijdag de 13e..... Een aantal uur later kwamen we aan in La Fortuna.

13 februari> Bij aankomst in La Fortuna zaten Bjorn en Elsa al op ons te wachten. We hadden een luxe kamer met airco. In het stadje zelf was niet zoveel te doen, dus hebben we lekker gekletst in onze kamer. Na een lange nacht kletsen en de ochtend lekker te hebben uitgeslapen, zouden we om 3 uur worden opgehaald voor onze trip. We gingen eerst naar het park bij de Arenal vulkaan een hikingtocht doen. Dit was lekker heuvelachtig dus de volgende dag beetje spierpijn (Alex). Rond half 6 gingen we naar het "viewpoint" van de vulkaan. Als het donker is kan je namelijk de lava zien vanaf het viewpoint. Wat wij zagen waren heel veel wolken!! We hebben alleen de voet van de vulkaan gezien en wat rook. Geen lava dus... Gelukkig werd de trip nog goed gemaakt door de geweldige "Baldi Hotsprings". Deze hotsprings liggen bij een super de luxe hotel en het is meer een centerparcs zwembad, alleen dan 5x groter. Tientallen baden met verschillende temperaturen, tussen een mooi aangelegd bos. Met watervallen en grote rotspartijen. Er was ook een stuk waar 3 supersnelle glijbanen waren aangelegd. Die gingen echt keihard!! We stuiterden echt nog een aantal meters door over het water! Het laatste bad, helemaal achteraan, was het warmste bad, 64°C! Even doorkomen, maar toch best rustgevend en goed voor de spieren.

15 februari> Om half 9 werden we opgehaald en naar een boot gebracht. Na een stukje op de boot weer met de bus verder gereden naar Monteverde. Het plaatsje zelf was erg klein, maar dat had ook wel z'n charme. Hier hadden we nog geen trips of tours geboekt, dus gingen we wat informatie inwinnen. Elsa en ik (Alex) wilden erg graag "Canopy" doen. Dan ga je hangend aan het kabel van boom naar boom. Charlotte vond het een eng idee, maar ze wilde toch mee. (Lot schrijft nu verder) Ik had wel wat beelden gezien van wat Canopy is, maar had het toch erg onderschat. De meeste van jullie weten misschien wel dat ik hoogtevrees heb...nou, dan is het niet gemakkelijk om zoiets te gaan doen! Na een paar nog lage ziplines, moesten we met veel haast ook nog ergens vanaf abseilen. Toen kwam de angst in alle hevigheid (en de traantjes) Ik durfde namelijk niet meer verder. De leiding was heel behulpzaam en met een aardige kerel heb ik een paar ziplines samen gedaan. Toen wilde ik het weer zelf proberen. Inmiddels waren we aangekomen bij de befaamde ´Tarzan-swing´. Dat ging mij te ver, maar Alex heeft de sprong dapper gedaan. Hier zullen we nog een filmpje van op de site zetten. Na de Tarzanswing volgden nog twee ziplines: de hoogste en langste. De kabels hingen tussen twee bergen op 120 meter hoog en ze waren 750 meter lang. Vanaf de startplaats kon je dat eigenlijk nog niet zien (maar goed ook, anders was ik toen al in paniek geraakt). Er werd ons verteld dat we onze knieeen hoog moesten optrekken (voor vaart), omdat er een stevige wind stond. Het gevoel wat we hadden toen we van de ene naar de andere berg gingen, kan ik moeilijk omschrijven. Het was vooral erg hoog... Maar de eerste zipline ging ons goed af. De tweede viel erg tegen. Op het moment dat wij gingen, zette de wind namelijk in alle hevigheid op. Je hebt dan twee keuzes: of je remt om jezelf recht te houden of je laat je door de wind ronddraaien. Ik wilde absoluut niet achterstevoren van de kabelbaan af, dus ik moest de kabel goed vastpakken. Op de helft van de zipline kwam ik daardoor stil te hangen. Ja, dat was op 120 meter hoog en ja, heel eng!! Er was alleen niets dat ik kon doen, behalve wachten tot ik 'gered' zou worden. Ik werd door Alex ingehaald, die van de kabelbaan naast me af ging. Hoewel hij minder last had van de wind, haalde hij de overkant ook niet. De medewerkers kwamen zo snel ze konden naar ons toe, wat ze handmatig moeten dus en erg zwaar is. Voor mijn gevoel duurde het een hele tijd dat ik boven die put hing, maar het zal niet langer zijn geweest dan een paar minuten. Alex was al aan land, toen ik er ook aan kwam. Hij dacht dat ik huilde, maar ik had juist de slappe lach...Het was ook wel weer echt iets voor mij om dat mee te maken! Gelukkig hadden we het daarna gehad. Nog half in shock hebben we de rest van de dag maar rustig doorgebracht. Alex heeft het erg leuk gevonden en ik ben ook blij dat ik het heb gedaan, maar voor mij NOOIT meer!!

De volgende dag wisten we niet echt wat we moesten doen. Alle excursies zijn erg duur in Costa Rica en de meeste daarvan hadden we ook al eens gedaan. Wat wel gratis was en heel erg leuk was de "Hummingbird Gallery". Het was een open tuin waar een aantal nepbloemen met suikerwater waren opgehangen. Hier kwamen ontzettend veel Kolibri´s op af, zo´n 14 soorten. Wat een gave vogels!! Mooie foto´s maken was lastig, want ze zijn zo snel! We hebben nog een stuk gewandeld bij het Monteverde Cloud Forrest. Later op de dag zijn we naar een "Snake Farm" gegaan. Daar hebben we gezien hoe een gifslang een muis te pakken kreeg en als hoogtepunt van de dag mochten we zelfs twee Boa´s vasthouden. Een baby Boa en een volwassen van 20 jaar die 2 meter lang was. Ze voelen aan als een en al spier! Toch wel anders dan in de dierentuin achter glas...

19 februari> Na afscheid te hebben genomen van onze Zweedse vrienden zijn we verder gereisd naar Tamarindo. Dat is een badplaats aan de westkust van Costa Rica. We zitten in een huisje op een soort van camping. Voor het eerst kunnen we echt zonnebaden op het strand. We hebben ook een klein zwembadje ter verkoeling. Even bijkomen hier en weer opladen voor het volgende land: Nicaragua. We moeten nog bustickets kopen, maar we verwachten dat we dinsdag in de hoofdstad Managua zullen aankomen.

Over 6 dagen hebben we er precies 3 maanden opzitten. Nog 2 maanden te gaan dus....

Veel groetjes en dikke knuffel

Alex en Charlotte (A.K.A. A&C on their way..)